Liber Sapientiae

VII

   1 Sum quidem et ego mortalis homo similis omnibus et ex genere terreni illius, qui prior factus est, et in ventre matris figuratus sum caro;
   2 decem mensium tempore coagulatus in sanguine ex semine viri et delectamento somni conveniente.
   3 Et ego natus traxi communem aerem et decidi in terram, quae omnia similiter patitur, prima voce simili omnibus pariter plorans.
   4 In involumentis nutritus sum et curis;
   5 nullus enim rex aliud habuit nativitatis initium.
   6 Unus autem introitus est omnibus ad vitam, et similis exitus.
   7 Propter hoc optavi, et datus est mihi sensus; et invocavi, et venit in me spiritus sapientiae.
   8 Praeposui illam regnis et sedibus et divitias nihil esse duxi in comparatione illius;
   9 nec comparavi illi lapidem pretiosum, quoniam omne aurum in comparatione illius arena est exigua, et tamquam lutum aestimabitur argentum in conspectu illius.
   10 Super salutem et speciem dilexi illam et proposui pro luce habere illam, quoniam inexstinguibile est lumen illius.
   11 Venerunt autem mihi omnia bona pariter cum illa, innumerabiles divitiae in manibus illius,
   12 et laetatus sum in omnibus, quoniam sapientia antecedit ista, et ignorabam quoniam horum omnium mater est;
   13 quam sine fictione didici et sine invidia communico; divitias illius non abscondo.
   14 Infinitus enim thesaurus est hominibus; quem qui acquisierunt, ad amicitiam in Deum se paraverunt propter disciplinae dona commendati.
   15 Mihi autem det Deus dicere secundum sententiam et sentire digna horum, quae mihi data sunt, quoniam ipse sapientiae dux est et sapientium emendator;
   16 in manu enim illius et nos et sermones nostri et omnis sapientia et operum scientia.
   17 Ipse enim dedit mihi horum, quae sunt, scientiam veram, ut sciam dispositionem orbis terrarum et virtutes elementorum,
   18 initium et consummationem et medietatem temporum, vicissitudinum permutationes et commutationes temporum,
   19 anni cursus et stellarum dispositiones,
   20 naturas animalium et iras bestiarum, vim spirituum et cogitationes hominum, differentias virgultorum et virtutes radicum.
   21 Et, quaecumque sunt absconsa et manifesta, didici; omnium enim artifex docuit me sapientia.
   22 Est enim in illa spiritus intellegens, sanctus, unicus, multiplex, subtilis, mobilis, perspicuus, incoinquinatus, lucidus, innocens, amans bonum, acutus,
   23 quem nihil vetat, benefaciens, humanus, benignus, stabilis, certus, securus, omnem habens virtutem, omnia prospiciens et penetrans omnes spiritus intellegibiles, mundos, subtilissimos.
   24 Omni enim motu mobilior est sapientia; pertransit autem et penetrat omnia propter munditiam.
   25 Halitus est enim virtutis Dei et emanatio claritatis Omnipotentis sincera; ideo nihil inquinatum in eam incurrit:
   26 candor est enim lucis aeternae et speculum sine macula Dei potentiae et imago bonitatis illius.
   27 Et, cum sit una, omnia potest; et in se permanens, omnia innovat et per generationes in animas sanctas se transferens amicos Dei et prophetas constituit.
   28 Nihil enim diligit Deus, nisi eum, qui cum sapientia inhabitat.
   29 Est enim haec speciosior sole et super omnem dispositionem stellarum; luci comparata invenitur splendidior:
   30 illi enim succedit nox, sapientiam autem non vincit malitia.