Evangelium secundum Marcum

V

   1 Et venerunt trans fretum maris in regionem Gerasenorum.
   2 Et exeunte eo de navi, statim occurrit ei de monumentis homo in spiritu immundo,
   3 qui domicilium habebat in monumentis; et neque catenis iam quisquam eum poterat ligare,
   4 quoniam saepe compedibus et catenis vinctus dirupisset catenas et compedes comminuisset, et nemo poterat eum domare;
   5 et semper nocte ac die in monumentis et in montibus erat clamans et concidens se lapidibus.
   6 Et videns Iesum a longe cucurrit et adoravit eum
   7 et clamans voce magna dicit: "Quid mihi et tibi, Iesu, fili Dei Altissimi? Adiuro te per Deum, ne me torqueas".
   8 Dicebat enim illi: "Exi, spiritus immunde, ab homine".
   9 Et interrogabat eum: "Quod tibi nomen est?". Et dicit ei: "Legio nomen mihi est, quia multi sumus".
   10 Et deprecabatur eum multum, ne se expelleret extra regionem.
   11 Erat autem ibi circa montem grex porcorum magnus pascens;
   12 et deprecati sunt eum dicentes: "Mitte nos in porcos, ut in eos introeamus".
   13 Et concessit eis. Et exeuntes spiritus immundi introierunt in porcos. Et magno impetu grex ruit per praecipitium in mare, ad duo milia, et suffocabantur in mari.
   14 Qui autem pascebant eos, fugerunt et nuntiaverunt in civitatem et in agros; et egressi sunt videre quid esset facti.
   15 Et veniunt ad Iesum; et vident illum, qui a daemonio vexabatur, sedentem, vestitum et sanae mentis, eum qui legionem habuerat, et timuerunt.
   16 Et qui viderant, narraverunt illis qualiter factum esset ei, qui daemonium habuerat, et de porcis.
   17 Et rogare eum coeperunt, ut discederet a finibus eorum.
   18 Cumque ascenderet navem, qui daemonio vexatus fuerat, deprecabatur eum, ut esset cum illo.
   19 Et non admisit eum, sed ait illi: "Vade in domum tuam ad tuos et annuntia illis quanta tibi Dominus fecerit et misertus sit tui".
   20 Et abiit et coepit praedicare in Decapoli quanta sibi fecisset Iesus, et omnes mirabantur.
   21 Et cum transcendisset Iesus in navi rursus trans fretum, convenit turba multa ad illum, et erat circa mare.
   22 Et venit quidam de archisynagogis nomine Iairus et videns eum procidit ad pedes eius
   23 et deprecatur eum multum dicens: "Filiola mea in extremis est; veni, impone manus super eam, ut salva sit et vivat".
   24 Et abiit cum illo. Et sequebatur eum turba multa et comprimebant illum.
   25 Et mulier, quae erat in profluvio sanguinis annis duodecim
   26 et fuerat multa perpessa a compluribus medicis et erogaverat omnia sua nec quidquam profecerat, sed magis deterius habebat,
   27 cum audisset de Iesu, venit in turba retro et tetigit vestimentum eius;
   28 dicebat enim: "Si vel vestimenta eius tetigero, salva ero".
   29 Et confestim siccatus est fons sanguinis eius, et sensit corpore quod sanata esset a plaga.
   30 Et statim Iesus cognoscens in semetipso virtutem, quae exierat de eo, conversus ad turbam aiebat: "Quis tetigit vestimenta mea?".
   31 Et dicebant ei discipuli sui: "Vides turbam comprimentem te et dicis: "Quis me tetigit?" ".
   32 Et circumspiciebat videre eam, quae hoc fecerat.
   33 Mulier autem timens et tremens, sciens quod factum esset in se, venit et procidit ante eum et dixit ei omnem veritatem.
   34 Ille autem dixit ei: "Filia, fides tua te salvam fecit. Vade in pace et esto sana a plaga tua".
   35 Adhuc eo loquente, veniunt ab archisynagogo dicentes: "Filia tua mortua est; quid ultra vexas magistrum?".
   36 Iesus autem, verbo, quod dicebatur, audito, ait archisynagogo: "Noli timere; tantummodo crede!".
   37 Et non admisit quemquam sequi se nisi Petrum et Iacobum et Ioannem fratrem Iacobi.
   38 Et veniunt ad domum archisynagogi; et videt tumultum et flentes et eiulantes multum,
   39 et ingressus ait eis: "Quid turbamini et ploratis? Puella non est mortua, sed dormit".
   40 Et irridebant eum. Ipse vero, eiectis omnibus, assumit patrem puellae et matrem et, qui secum erant, et ingreditur, ubi erat puella;
   41 et tenens manum puellae ait illi: "Talitha, qum!" - quod est interpretatum: "Puella, tibi dico: Surge!" - .
   42 Et confestim surrexit puella et ambulabat; erat enim annorum duodecim. Et obstupuerunt continuo stupore magno.
   43 Et praecepit illis vehementer, ut nemo id sciret, et dixit dari illi manducare.