Evangelium secundum Lucam

XXII

   1 Appropinquabat autem dies festus Azymorum, qui dici tur Pascha.
   2 Et quaerebant principes sacerdotum et scribae quomodo eum interficerent; timebant vero plebem.
   3 Intravit autem Satanas in Iudam, qui cognominabatur Iscarioth, unum de Duodecim;
   4 et abiit et locutus est cum principibus sacerdotum et magistratibus, quemadmodum illum traderet eis.
   5 Et gavisi sunt et pacti sunt pecuniam illi dare.
   6 Et spopondit et quaerebat opportunitatem, ut eis traderet illum sine turba.
   7 Venit autem dies Azymorum, in qua necesse erat occidi Pascha.
   8 Et misit Petrum et Ioannem dicens: "Euntes parate nobis Pascha, ut manducemus".
   9 At illi dixerunt ei: "Ubi vis paremus?".
   10 Et dixit ad eos: "Ecce, introeuntibus vobis in civitatem, occurret vobis homo amphoram aquae portans; sequimini eum in domum, in quam intrat.
   11 Et dicetis patri familias domus: "Dicit tibi Magister: Ubi est deversorium, ubi Pascha cum discipulis meis manducem?".
   12 Ipse vobis ostendet cenaculum magnum stratum; ibi parate".
   13 Euntes autem invenerunt, sicut dixit illis, et paraverunt Pascha.
   14 Et cum facta esset hora, discubuit, et apostoli cum eo.
   15 Et ait illis: "Desiderio desideravi hoc Pascha manducare vobiscum, antequam patiar.
   16 Dico enim vobis: Non manducabo illud, donec impleatur in regno Dei".
   17 Et accepto calice, gratias egit et dixit: "Accipite hoc et dividite inter vos.
   18 Dico enim vobis: Non bibam amodo de generatione vitis, donec regnum Dei veniat".
   19 Et accepto pane, gratias egit et fregit et dedit eis dicens: "Hoc est corpus meum, quod pro vobis datur. Hoc facite in meam commemorationem".
   20 Similiter et calicem, postquam cenavit, dicens: "Hic calix novum testamentum est in sanguine meo, qui pro vobis funditur.
   21 Verumtamen ecce manus tradentis me mecum est in mensa;
   22 et quidem Filius hominis, secundum quod definitum est, vadit; verumtamen vae illi homini, per quem traditur!".
   23 Et ipsi coeperunt quaerere inter se, quis esset ex eis, qui hoc facturus esset.
   24 Facta est autem et contentio inter eos, quis eorum videretur esse maior.
   25 Dixit autem eis: "Reges gentium dominantur eorum; et, qui potestatem habent super eos, benefici vocantur.
   26 Vos autem non sic, sed qui maior est in vobis, fiat sicut iunior; et, qui praecessor est, sicut ministrator.
   27 Nam quis maior est: qui recumbit, an qui ministrat? Nonne qui recumbit? Ego autem in medio vestrum sum, sicut qui ministrat.
   28 Vos autem estis, qui permansistis mecum in tentationibus meis;
   29 et ego dispono vobis, sicut disposuit mihi Pater meus regnum,
   30 ut edatis et bibatis super mensam meam in regno meo et sedeatis super thronos iudicantes duodecim tribus Israel.
   31 Simon, Simon, ecce Satanas expetivit vos, ut cribraret sicut triticum;
   32 ego autem rogavi pro te, ut non deficiat fides tua. Et tu, aliquando conversus, confirma fratres tuos".
   33 Qui dixit ei: "Domine, tecum paratus sum et in carcerem et in mortem ire".
   34 Et ille dixit: "Dico tibi, Petre, non cantabit hodie gallus, donec ter abneges nosse me".
   35 Et dixit eis: "Quando misi vos sine sacculo et pera et calceamentis, numquid aliquid defuit vobis?". At illi dixerunt: "Nihil".
   36 Dixit ergo eis: "Sed nunc, qui habet sacculum, tollat, similiter et peram; et, qui non habet, vendat tunicam suam et emat gladium.
   37 Dico enim vobis: Hoc, quod scriptum est, oportet impleri in me, illud: "Cum iniustis deputatus est". Etenim ea, quae sunt de me, adimpletionem habent".
   38 At illi dixerunt: "Domine, ecce gladii duo hic". At ille dixit eis: "Satis est".
   39 Et egressus ibat secundum consuetudinem in montem Olivarum; secuti sunt autem illum et discipuli.
   40 Et cum pervenisset ad locum, dixit illis: "Orate, ne intretis in tentationem".
   41 Et ipse avulsus est ab eis, quantum iactus est lapidis, et, positis genibus, orabat
   42 dicens: "Pater, si vis, transfer calicem istum a me; verumtamen non mea voluntas sed tua fiat".
   43 Apparuit autem illi angelus de caelo confortans eum. Et factus in agonia prolixius orabat.
   44 Et factus est sudor eius sicut guttae sanguinis decurrentis in terram.
   45 Et cum surrexisset ab oratione et venisset ad discipulos, invenit eos dormientes prae tristitia
   46 et ait illis: "Quid dormitis? Surgite; orate, ne intretis in tentationem".
   47 Adhuc eo loquente, ecce turba; et, qui vocabatur Iudas, unus de Duodecim, antecedebat eos et appropinquavit Iesu, ut oscularetur eum.
   48 Iesus autem dixit ei: "Iuda, osculo Filium hominis tradis?".
   49 Videntes autem hi, qui circa ipsum erant, quod futurum erat, dixerunt: "Domine, si percutimus in gladio?".
   50 Et percussit unus ex illis servum principis sacerdotum et amputavit auriculam eius dextram.
   51 Respondens autem Iesus ait: "Sinite usque huc!". Et cum tetigisset auriculam eius, sanavit eum.
   52 Dixit autem Iesus ad eos, qui venerant ad se principes sacerdotum et magistratus templi et seniores: "Quasi ad latronem existis cum gladiis et fustibus?
   53 Cum cotidie vobiscum fuerim in templo, non extendistis manus in me; sed haec est hora vestra et potestas tenebrarum".
   54 Comprehendentes autem eum, duxerunt et introduxerunt in domum principis sacerdotum. Petrus vero sequebatur a longe.
   55 Accenso autem igni in medio atrio et circumsedentibus illis, sedebat Petrus in medio eorum.
   56 Quem cum vidisset ancilla quaedam sedentem ad lumen et eum fuisset intuita, dixit:
   57 "Et hic cum illo erat!". At ille negavit eum dicens:
   58 "Mulier, non novi illum!". Et post pusillum alius videns eum dixit: "Et tu de illis es!". Petrus vero ait: "O homo, non sum!".
   59 Et intervallo facto quasi horae unius, alius quidam affirmabat dicens: "Vere et hic cum illo erat, nam et Galilaeus est!".
   60 Et ait Petrus: "Homo, nescio quid dicis!". Et continuo adhuc illo loquente cantavit gallus.
   61 Et conversus Dominus respexit Petrum; et recordatus est Petrus verbi Domini, sicut dixit ei: "Priusquam gallus cantet hodie, ter me negabis".
   62 Et egressus foras flevit amare.
   63 Et viri, qui tenebant illum, illudebant ei caedentes;
   64 et velaverunt eum et interrogabant eum dicentes: "Prophetiza: Quis est, qui te percussit?".
   65 Et alia multa blasphemantes dicebant in eum.
   66 Et ut factus est dies, convenerunt seniores plebis et principes sacerdotum et scribae et duxerunt illum in concilium suum
   67 dicentes: "Si tu es Christus, dic nobis". Et ait illis: "Si vobis dixero, non credetis;
   68 si autem interrogavero, non respondebitis mihi.
   69 Ex hoc autem erit Filius hominis sedens a dextris virtutis Dei".
   70 Dixerunt autem omnes: "Tu ergo es Filius Dei?". Qui ait ad illos: "Vos dicitis quia ego sum".
   71 At illi dixerunt: "Quid adhuc desideramus testimonium? Ipsi enim audivimus de ore eius!".