Liber Iob

XXIII

   1 Respondens autem Iob ait:
   2" Nunc quoque in amaritu tudine est querela mea, et manus eius aggravata est super gemitum meum.
   3 Quis mihi tribuat, ut cognoscam et inveniam illum et veniam usque ad solium eius?
   4 Ponam coram eo iudicium et os meum replebo increpationibus,
   5 ut sciam verba, quae mihi respondeat, et intellegam quid loquatur mihi.
   6 Num multa fortitudine contendet mecum? Non! Ipse tantum audiat!
   7 Tunc iustus disceptabit cum illo, et ego evaderem in perpetuo a iudice meo.
   8 Si ad orientem iero, non apparet; si ad occidentem, non intellegam eum.
   9 Si ad sinistram pergam, non apprehendam eum; si me vertam ad dexteram, non videbo illum.
   10 Ipse vero scit viam meam, et, si probaverit me, quasi aurum egrediar.
   11 Vestigia eius secutus est pes meus, viam eius custodivi et non declinavi ex ea.
   12 A mandatis labiorum eius non recessi et in sinu meo abscondi verba oris eius.
   13 Ipse enim solus est, et quis repellet eum? Et anima eius, quodcumque voluit, hoc fecit.
   14 Cum expleverit in me voluntatem suam, et alia multa similia praesto sunt ei;
   15 et idcirco a facie eius turbatus sum et considerans eum timore sollicitor.
   16 Deus mollivit cor meum, et Omnipotens conturbavit me.
   17 Non enim perii propter imminentes tenebras, nec faciem meam operuit caligo.