Liber Genesis

XLVII

   1 Ingressus ergo Ioseph nun tiavit pharaoni dicens: "Pater meus et fratres, oves eorum et armenta et cuncta, quae possident, venerunt de terra Chanaan; et ecce consistunt in terra Gessen"
   2 Ex omnibus fratribus suis quinque viros statuit coram rege,
   3 quos ille interrogavit: "Quid habetis operis?" Responderunt: "Pastores ovium sumus servi tui et nos et patres nostri"
   4 Dixeruntque ad pharaonem: "Ad peregrinandum in terra venimus, quoniam non est herba gregibus servorum tuorum, ingravescente fame, in terra Chanaan petimusque, ut esse nos iubeas servos tuos in terra Gessen"
   5 Dixit itaque rex ad Ioseph: "Pater tuus et fratres tui venerunt ad te.
   6 Terra Aegypti in conspectu tuo est; in optimo loco fac eos habitare et trade eis terram Gessen. Quod si nosti in eis esse viros industrios, constitue illos magistros pecorum meorum"
   7 Post haec introduxit Ioseph patrem suum ad regem et statuit eum coram eo, qui benedicens illi
   8 et interrogatus ab eo: "Quot sunt dies annorum vitae tuae? "
   9 respondit: "Dies peregrinationis meae centum triginta annorum sunt, parvi et mali; et non pervenerunt usque ad dies patrum meorum, quibus peregrinati sunt"
   10 Et benedicto rege, egressus est foras.
   11 Ioseph vero patri et fratribus suis dedit possessionem in Aegypto in optimo terrae loco, in terra Ramesses, ut praeceperat pharao;
   12 et alebat eos omnemque domum patris sui praebens cibaria singulis.
   13 In tota terra panis deerat, et oppresserat fames terram valde, defecitque terra Aegypti et terra Chanaan prae fame.
   14 E quibus omnem pecuniam congregavit pro venditione frumenti et intulit eam in aerarium regis.
   15 Cumque defecisset emptoribus pretium, venit cuncta Aegyptus ad Ioseph dicens: "Da nobis panes! Quare morimur coram te, deficiente pecunia?"
   16 Quibus ille respondit: "Adducite pecora vestra, et dabo vobis pro eis cibos, si pretium non habetis"
   17 Quae cum adduxissent, dedit eis alimenta pro equis et ovibus et bobus et asinis; sustentavitque eos illo anno pro commutatione pecorum.
   18 Venerunt quoque anno secundo et dixerunt ei: "Non celamus dominum nostrum quod, deficiente pecunia, pecora transierunt ad dominum nostrum; nec clam te est quod absque corporibus et terra nihil habeamus.
   19 Cur ergo moriemur, te vidente, et nos et terra nostra? Eme nos et terram nostram in servitutem regiam et praebe semina, ne, pereunte cultore, redigatur terra in solitudinem"
   20 Emit igitur Ioseph omnem terram Aegypti, vendentibus singulis possessiones suas prae magnitudine famis. Subiecitque eam pharaoni
   21 et cunctos populos eius redegit ei in servitutem, a novissimis terminis Aegypti usque ad extremos fines eius.
   22 Terram autem sacerdotum non emit, qui cibariis a rege statutis fruebantur, et idcirco non sunt compulsi vendere possessiones suas.
   23 Dixit ergo Ioseph ad populos: "En, ut cernitis, et vos et terram vestram pharao possidet; accipite semina et serite agros,
   24 ut fruges habere possitis. Quintam partem regi dabitis; quattuor reliquas permitto vobis in sementem et in cibum familiis et liberis vestris"
   25 Qui responderunt: "Tu salvasti nos! Respiciat nos tantum dominus noster, et laeti serviemus regi"
   26 Ex eo tempore usque in praesentem diem in universa terra Aegypti regibus quinta pars solvitur; et factum est a Ioseph in legem absque terra sacerdotali, quae libera ab hac condicione est.
   27 Habitavit ergo Israel in Aegypto, id est in terra Gessen, et possedit eam; auctusque est et multiplicatus nimis.
   28 Et vixit Iacob in terra Aegypti decem et septem annis; factique sunt omnes dies vitae illius centum quadraginta septem annorum.
   29 Cumque appropinquare cerneret diem mortis suae, vocavit filium suum Ioseph et dixit ad eum: "Si inveni gratiam in conspectu tuo, pone manum tuam sub femore meo et facies mihi misericordiam et veritatem, ut non sepelias me in Aegypto,
   30 sed dormiam cum patribus meis, et auferas me de terra hac condasque in sepulcro maiorum meorum" Cui respondit Ioseph: "Ego faciam, quod iussisti"
   31 Et ille: "Iura ergo, inquit, mihi!" Quo iurante, adoravit Israel conversus ad lectuli caput.