Liber Deuteronomii

XXXIII

   1 Haec est benedictio, qua be nedixit Moyses homo Dei fi liis Israel ante mortem suam.
   2 Et ait: "Dominus de Sinai venit et de Seir ortus est eis; apparuit de monte Pharan et venit in Meribathcades de meridie eius in Asedoth.
   3 Vere diligit populos; omnes sancti eius in manu illius sunt; et, qui appropinquant pedibus tuis, accipient de doctrina tua.
   4 Legem praecepit nobis Moyses, hereditatem multitudinis Iacob.
   5 Et factus est apud dilectum rex, congregatis principibus populi cum tribubus Israel"
   6 "Vivat Ruben et non moriatur et sit parvus in numero"
   7 Haec est Iudae benedictio: "Audi, Domine, vocem Iudae et ad populum suum introduc eum. Manus eius pugnabunt pro eo, et adiutor illius contra adversarios eius eris"
   8 De Levi quoque ait: "Tummim et Urim tui viro sancto tuo, quem probasti in Massa et cum quo litigasti ad aquas Meriba.
   9 Qui dixit de patre suo et matre sua: "Nescio vos" et fratres suos ignoravit et filios suos nescivit. Quia custodierunt eloquium tuum et pactum tuum servaverunt.
   10 Docebunt iudicia tua Iacob et legem tuam Israel; ponent thymiama in naribus tuis et holocaustum super altare tuum.
   11 Benedic, Domine, fortitudini eius et opera manuum illius suscipe. Percute lumbos inimicorum eius; et, qui oderunt eum, non consurgant"
   12 De Beniamin ait: "Amantissimus Domini habitabit confidenter in eo; Altissimus proteget eum tota die et inter umeros illius requiescet"
   13 De Ioseph quoque ait: "Benedicta a Domino terra eius: donis caeli, rore atque abysso subiacente,
   14 fructibus solis et donis mensium,
   15 primitiis antiquorum montium et donis collium aeternorum,
   16 frugibus terrae et plenitudine eius. Benedictio illius, qui apparuit in rubo, veniat super caput Ioseph et super verticem nazaraei inter fratres suos;
   17 quasi primogeniti tauri pulchritudo eius, cornua unicornis cornua illius, in ipsis ventilabit gentes usque ad terminos terrae. Hae sunt multitudines Ephraim, et hae milia Manasse"
   18 De Zabulon ait: "Laetare, Zabulon, in exitu tuo, et Issachar, in tabernaculis tuis!
   19 Populos ad montem vocabunt, ibi immolabunt victimas iustitiae. Qui inundationem maris, quasi lac, sugent et thesauros absconditos arenarum"
   20 De Gad ait: "Benedictus, qui dilatat Gad! Quasi leo requiescit dilaceratque brachium et verticem.
   21 Et vidit primitias sibi, quia ibi pars ducis erat reposita; qui fuit cum principibus populi et fecit iustitiam Domini et iudicia sua cum Israel"
   22 De Dan quoque ait: "Dan catulus leonis prosiliet largiter de Basan"
   23 De Nephthali dixit: "Nephthali satiabatur beneplacito et plenus erit benedictione Domini: mare et meridiem possidebit"
   24 De Aser quoque ait: "Benedictus prae filiis Aser! Sit placens fratribus suis et tingat in oleo pedem suum.
   25 Ferrum et aes serae tuae, sicut dies tui robur tuum"
   26 "Non est ut Deus Iesurun, qui ascendit super caelos ad auxilium tuum et in magnificentia sua super nubes.
   27 Habitaculum Deus antiquus, et subter brachia sempiterna. Eiciet a facie tua inimicum dicetque: "Conterere!"
   28 Habitabit Israel confidenter, et fons Iacob solus; stillabunt in terra frumenti et vini, caelique rorem.
   29 Beatus tu, Israel! Quis similis tui, popule, qui salvaris in Domino? Ipse est scutum auxilii tui et gladius gloriae tuae. Blandientur tibi inimici tui, et tu eorum altitudines calcabis"