Liber Primus Samuelis

XXIII

   1 Et nuntiaverunt David di centes: "Ecce Philisthim op pugnant Ceila et diripiunt areas".
   2 Consuluit igitur David Dominum dicens: "Num vadam et percutiam Philisthaeos istos?". Et ait Dominus ad David: "Vade et percuties Philisthaeos et salvabis Ceila".
   3 Et dixerunt viri, qui erant cum David, ad eum: "Ecce nos hic in Iuda consistentes timemus; quanto magis si ierimus in Ceila adversum agmina Philisthinorum?".
   4 Rursum ergo David consuluit Dominum, qui respondens ei ait: "Surge et vade in Ceila; ego enim tradam Philisthaeos in manu tua".
   5 Abiit ergo David et viri eius in Ceila et pugnavit adversum Philisthaeos et abegit iumenta eorum et percussit eos plaga magna: et salvavit David habitatores Ceilae.
   6 Porro cum fugisset Abiathar filius Achimelcch ad David, et ipse cum David in Ceila ephod secum habens descenderat.
   7 Nuntiatum est autem Saul quod venisset David in Ceila, et ait Saul: "Tradidit eum Deus in manus meas; conclususque est introgressus urbem, in qua portae et serae sunt".
   8 Et convocavit Saul omnem populum, ut ad pugnam descenderet in Ceila et obsideret David et viros eius.
   9 Quod cum rescisset David quia praepararet ei Saul clam malum, dixit ad Abiathar sacerdotem: "Applica ephod".
   10 Et ait David: "Domine, Deus Israel, audivit famam servus tuus quod disponat Saul venire ad Ceila, ut evertat urbem propter me.
   11 Si tradent me viri Ceilae in manus eius? Et si descendet Saul, sicut audivit servus tuus? Domine, Deus Israel, indica servo tuo". Et ait Dominus: "Descendet".
   12 Dixitque David: "Si tradent viri Ceilae me et viros, qui sunt mecum, in manu Saul?". Et dixit Dominus: "Tradent".
   13 Surrexit ergo David et viri eius quasi sescenti et egressi de Ceila huc atque illuc vagabantur incerti. Nuntiatumque est Saul quod fugisset David de Ceila, quam ob rem destitit exire.
   14 Morabatur autem David in deserto in locis firmissimis mansitque in monte, in deserto Ziph; et quaerebat eum Saul cunctis diebus, sed non tradidit eum Deus in manus eius.
   15 Et cognovit David quod egressus esset Saul, ut quaereret animam eius; porro David erat in deserto Ziph in Horesa.
   16 Et surrexit Ionathan filius Saul et abiit ad David in Horesa; et confortavit manus eius in Deo dixitque ei:
   17" Ne timeas, neque enim inveniet te manus Saul patris mei; et tu regnabis super Israel, et ego ero tibi secundus; sed et Saul pater meus scit hoc".
   18 Percussit igitur uterque foedus coram Domino; mansitque David in Horesa, Ionathan autem reversus est in domum suam.
   19 Ascenderunt autem Ziphaei ad Saul in Gabaa dicentes: "Nonne David latitat apud nos in locis tutissimis in Horesa, in colle Hachila, quae est ad meridiem deserti?
   20 Nunc ergo, si desideravit anima tua, rex, ut descenderes, descende; nostrum autem erit ut tradamus eum in manus regis".
   21 Dixitque Saul: "Benedicti vos a Domino, quia doluistis vicem meam.
   22 Abite, oro, et diligentius praeparate et curiosius agite; et considerate locum, ubi sit pes eius, vel quis viderit eum ibi; dictum est enim ad me quod callidus sit valde.
   23 Considerate et videte omnia latibula eius, in quibus absconditur, et revertimini ad me ad certum locum, ut vadam vobiscum; quodsi fuerit in regione, perscrutabor eum in cunctis regionibus Iudae".
   24 At illi surgentes abierunt in Ziph ante Saul. David autem et viri eius erant in deserto Maon, in Araba ad meridiem deserti.
   25 Ivit ergo Saul et socii eius ad quaerendum eum, et nuntiatum est David; descenditque ad petram et versabatur in deserto Maon. Quod cum audisset Saul, persecutus est David in deserto Maon.
   26 Et ibat Saul ad latus montis ex parte una, David autem et viri eius erant in latere montis ex parte altera; porro David praeceps fugiebat a facie Saul. Itaque Saul et viri eius in modum coronae cingebant David et viros eius, ut caperent eos.
   27 Et nuntius venit ad Saul dicens: "Festina et veni, quoniam infuderunt se Philisthim super terram".
   28 Reversus est ergo Saul desistens persequi David; et perrexit in occursum Philisthinorum. Propter hoc vocaverunt locum illum: "Petram dividentem".