Liber Primus Samuelis

X

   1 Tulit autem Samuel lenticulam olei et effudit super caput eius et deosculatus eum ait: "Ecce unxit te Dominus in principem super populum suum, super Israel. Et tu dominaberis populo Domini et tu liberabis eum de manu inimicorum eius, qui in circuitu eius sunt. Et hoc tibi signum quia unxit te Deus in principem super hereditatem suam:
   2 cum abieris hodie a me, invenies duos viros iuxta sepulcrum Rachel in finibus Beniamin, dicentque tibi: "Inventae sunt asinae, ad quas ieras perquirendas; et intermissis pater tuus asinis sollicitus est pro vobis et dicit: Quid faciam de filio meo?".
   3 Cumque abieris inde et ultra transieris et veneris ad quercum Thabor, invenient te ibi tres viri ascendentes ad Deum in Bethel: unus portans tres haedos et alius tres tortas panis et alius portans utrem vini.
   4 Cumque te salutaverint, dabunt tibi duos panes, et accipies de manu eorum.
   5 Post haec venies in Gabaa Dei, ubi est statio Philisthinorum; et, cum ingressus fueris ibi urbem, obviam habebis gregem prophetarum descendentium de excelso et ante eos psalterium et tympanum et tibiam et citharam ipsosque prophetantes.
   6 Et insiliet in te spiritus Domini, et prophetabis cum eis et mutaberis in virum alium.
   7 Quando ergo evenerint signa haec omnia tibi, fac, quaecumque invenerit manus tua, quia Dominus tecum est.
   8 Et descendes ante me in Galgala. Ego quippe descendam ad te, ut offeram oblationem et immolem victimas pacificas. Septem diebus exspectabis, donec veniam ad te et ostendam tibi, quae facias".
   9 Itaque, cum avertisset umerum suum, ut abiret a Samuele, immutavit ei Deus cor aliud, et venerunt omnia signa haec in die illa.
   10 Veneruntque inde in Gabaa, et ecce grex prophetarum obvius ei; et insiluit super eum spiritus Dei, et prophetavit in medio eorum.
   11 Videntes autem omnes, qui noverant eum heri et nudiustertius, quod esset cum prophetis et prophetaret, dixerunt ad invicem: "Quaenam res accidit filio Cis? Num et Saul inter prophetas?".
   12 Responditque vir loci illius dicens: "Et quis pater eorum?". Propterea versum est in proverbium: "Num et Saul inter prophetas?".
   13 Cessavit autem prophetare et venit in Gabaa;
   14 dixitque patruus Saul ad eum et ad puerum eius: "Quo abistis?". Qui respondit: "Quaerere asinas; quas cum non repperissemus, venimus ad Samuelem".
   15 Et dixit ei patruus suus: "Indica mihi quid dixerit tibi Samuel".
   16 Et ait Saul ad patruum suum: "Indicavit nobis quia inventae essent asinae". De sermone autem regni non indicavit ei, quem locutus illi fuerat Samuel.
   17 Et convocavit Samuel populum ad Dominum in Maspha
   18 et ait ad filios Israel: "Haec dicit Dominus, Deus Israel: Ego eduxi Israel de Aegypto et erui vos de manu Aegyptiorum et de manu omnium regnorum, quae affligebant vos.
   19 Vos autem hodie proiecistis Deum vestrum, qui solus salvavit vos de universis malis et tribulationibus vestris, et dixistis: "Nequaquam, sed regem constitue super nos!". Nunc ergo state coram Domino per tribus vestras et per familias".
   20 Et applicuit Samuel omnes tribus Israel; et cecidit sors in tribum Beniamin.
   21 Et applicuit tribum Beniamin et cognationes eius; et cecidit in cognationem Metri et pervenit usque ad Saul filium Cis. Quaesierunt ergo eum, et non est inventus.
   22 Et consuluerunt post haec Dominum, utrumnam venisset illuc vir. Responditque Dominus: "Ecce absconditus est inter sarcinas".
   23 Cucurrerunt itaque et tulerunt eum inde; stetitque in medio populi et altior fuit universo populo ab umero et sursum.
   24 Et ait Samuel ad omnem populum: "Certe videtis, quem elegit Dominus, quoniam non sit similis ei in omni populo". Et clamavit cunctus populus et ait: "Vivat rex!".
   25 Locutus est autem Samuel ad populum legem regni et scripsit in libro et reposuit coram Domino; et dimisit Samuel omnem populum, singulos in domum suam.
   26 Sed et Saul abiit in domum suam in Gabaa; et abierunt cum eo viri fortes, quorum tetigerat Deus corda.
   27 Filii vero Belial dixerunt: "Num salvare nos poterit iste?". Et despexerunt eum et non attulerunt ei munera; ille vero dissimulabat se audire.