Ad Corinthios Epistula I
Sancti Pauli Apostoli

I

   1 Paulus, vocatus apostolus Christi Iesu per voluntatem Dei, et Sosthenes frater
   2 ecclesiae Dei, quae est Corinthi, sanctificatis in Christo Iesu, vocatis sanctis cum omnibus, qui invocant nomen Domini nostri Iesu Christi in omni loco ipsorum et nostro:
   3 gratia vobis et pax a Deo Patre nostro et Domino Iesu Christo.
   4 Gratias ago Deo meo semper pro vobis in gratia Dei, quae data est vobis in Christo Iesu,
   5 quia in omnibus divites facti estis in illo, in omni verbo et in omni scientia,
   6 sicut testimonium Christi confirmatum est in vobis,
   7 ita ut nihil vobis desit in ulla donatione, exspectantibus revelationem Domini nostri Iesu Christi;
   8 qui et confirmabit vos usque ad finem sine crimine in die Domini nostri Iesu Christi.
   9 Fidelis Deus, per quem vocati estis in communionem Filii eius Iesu Christi Domini nostri.
   10 Obsecro autem vos, fratres, per nomen Domini nostri Iesu Christi, ut idipsum dicatis omnes, et non sint in vobis schismata, sitis autem perfecti in eodem sensu et in eadem sententia.
   11 Significatum est enim mihi de vobis, fratres mei, ab his, qui sunt Chloes, quia contentiones inter vos sunt.
   12 Hoc autem dico, quod unusquisque vestrum dicit: "Ego quidem sum Pauli ", "Ego autem Apollo ", "Ego vero Cephae ", "Ego autem Christi".
   13 Divisus est Christus? Numquid Paulus crucifixus est pro vobis, aut in nomine Pauli baptizati estis?
   14 Gratias ago Deo quod neminem vestrum baptizavi, nisi Crispum et Gaium,
   15 ne quis dicat quod in nomine meo baptizati sitis.
   16 Baptizavi autem et Stephanae domum; ceterum nescio si quem alium baptizaverim.
   17 Non enim misit me Christus baptizare, sed evangelizare; non in sapientia verbi, ut non evacuetur crux Christi.
   18 Verbum enim crucis pereuntibus quidem stultitia est; his autem, qui salvi fiunt, id est nobis, virtus Dei est.
   19 Scriptum est enim: "Perdam sapientiam sapientium et prudentiam prudentium reprobabo".
   20 Ubi sapiens? Ubi scriba? Ubi conquisitor huius saeculi? Nonne stultam fecit Deus sapientiam huius mundi?
   21 Nam quia in Dei sapientia non cognovit mundus per sapientiam Deum, placuit Deo per stultitiam praedicationis salvos facere credentes.
   22 Quoniam et Iudaei signa petunt, et Graeci sapientiam quaerunt,
   23 nos autem praedicamus Christum crucifixum, Iudaeis quidem scandalum, gentibus autem stultitiam;
   24 ipsis autem vocatis, Iudaeis atque Graecis, Christum Dei virtutem et Dei sapientiam;
   25 quia quod stultum est Dei, sapientius est hominibus, et, quod infirmum est Dei, fortius est hominibus.
   26 Videte enim vocationem vestram, fratres; quia non multi sapientes secundum carnem, non multi potentes, non multi nobiles;
   27 sed, quae stulta sunt mundi, elegit Deus, ut confundat sapientes, et infirma mundi elegit Deus, ut confundat fortia,
   28 et ignobilia mundi et contemptibilia elegit Deus, quae non sunt, ut ea, quae sunt, destrueret,
   29 ut non glorietur omnis caro in conspectu Dei.
   30 Ex ipso autem vos estis in Christo Iesu, qui factus est sapientia nobis a Deo et iustitia et sanctificatio et redemptio,
   31 ut quemadmodum scriptum est: "Qui gloriatur, in Domino glorietur".